ارتباط بین شاخص های تن سنجی با سطح سرمی هموسیستئین

سابقه و هدف: بر اساس مطالعات اخیر چاقی و سطح نامناسب شاخص های تن سنجی می تواند با هیپرهموسیستئینمی ارتباط داشته باشد. لذا، این مطالعه با هدف بررسی ارتباط انواع شاخص های تن سنجی با سطح سرمی هموسیستئین انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه مقطعی- تحلیلی بر روی 110 بیمار میگرنی مراجعه کننده به مرکز درمانی خورشید و امام موسی صدر اصفهان در سال 1392 صورت گرفت. شاخص های تن سنجی شامل وزن، قد، نمایه توده بدنی (bmi)، توده چربی بدن (bfm)، توده بدون چربی بدن(lbm)، اندازه دور کمر (wc)، نسبت دور کمر به دور باسن (whr) و نسبت دور کمر به قد (whtr) برای هر فرد اندازه گیری شد. همچنین سطح سرمی هموسیستئین با روش elisa به صورت ناشتا در تمام بیماران اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها بوسیله نرم افزار spss18 و روش های آمار توصیفی(میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون تی تست، کای دو و رگرسیون) انجام شد. یافتهها: میانگین سنی مردان و زنان به ترتیب 3/12±36 و 7/10±8/33 سال بود. نتایج نشان داد که 7/11% از مردان و 1/21% از زنان دچار هیپرهموسیستئیمی بودند. بر اساس نتایج، ارتباط مثبت و معنی داری بین bmi، bfm ، wc، whr و whtr با سطح سرمی هموسیستئین درکل جمعیت و در هر دو جنس مشاهده شد(05/0p<). اگر چه آنالیزهای آماری به تفکیک جنسیت هیچ ارتباط معنی داری بین lbm و سطح هموسیستئین سرم در مردان و در زنان نشان نداد ولی در کل جمعیت، بیماران با lbm بالاتر، سطح هموسیستئین سرم بالاتری داشتند (001/0p<). نتیجه گیری: بر اساس نتایج ارتباط مثبت و معنی داری بین شاخص های چاقی مرکزی و عمومی مانند bmi، bfm ، wc، whr، whtr و lbm با سطح هموسیستئین سرم وجود داشت. واژگان کلیدی: هموسیستئین، چاقی، شاخص های تن سنجی، میگرن